“Het speelt bovendien in op de actuele problematiek van afvalrecycling en beeldvervuiling. Een praktische toepassing is er niet meteen maar dit project moet ook meer worden gezien als een filosofisch onderzoek. Enerzijds maakt Sybema het onzichtbare, namelijk het internet, zichtbaar en anderzijds maakt hij de complexiteit van het net alleen nog maar nog complexer. In al z’n onbegrijpelijkheid is het een bijzonder prikkelend ontwerp. Het zou zeker niet misstaan op een multimediafestival als DEAF van V2.” – Uit het juryrapport Zuid-Hollandse Vormgevingsprijs 2005.
“Hij (Jorrit Sybesma) ontwierp een digitale beeldafval-ophaaldienst die beelden filtert uit prullenbakken van computers om ze te deconstrueren en mixen tot nieuwe beelden. Dit is een bijzonder oorspronkelijk ontwerp.”
“Zijn ‘beeldafvalverwerking-instituut’ is een aan de ene kant zeer precies in elkaar gezet systeem waarbij beelden gerecycled worden, aan de andere kant is het ook een destructor waarbij er geen enkel respect lijkt te bestaan voor de input, het systeem zelf is het enige wat er echt toe doet. Van de beeldophaaldienst, via de bakken naar de aanbieders, alles lijkt op een volledig natuurlijke manier in elkaar te haken. Prullenbakken van computers over de hele wereld worden geleegd en komen in het systeem, de beelden worden gefragmenteerd (dit op basis van een heel aantal wiskundige regels in relatie tot tijd) en er ontstaan nieuwe beelden, door bezoekers kan op deze zogenaamde ‘halffabrikaten’ geboden worden door zelf weer nieuw afvalbeeld aan te bieden als tegenprestatie. De afvalbeelden zijn dus de ‘fuel’ voor het instituut wat als een onstopbaar monster steeds alle prullenbakken leegt en de inhoud deconstrueert. De ‘achterkant’ van het internet lijkt te zijn onthuld!”
Dit werk is genomineerd voor de Zuid-Hollandse Vormgevingsprijs 2005 en is tentoongesteld geweest in het Stedelijk Museum Prinsenhof te Delft tijdens de tentoonstelling “The Next Idol of Design” van november tot en met december 2005.
Resultaat
